Σπαρταρούν φοβερά καλαμπούρια,
Η γέννηση, η ενηλικίωσή μου,
Το δωδεκάθεο των ερώτων
Και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα
Που έφτυσα μέσα στο νερό.
Κάθομαι και σκαρώνω υποσημείωση
Σε άγραφους, ανεπίληπτους στίχους.
Με προσπερνούν κουτσομπολεύοντας
Η Μούσα και η Καλή Υγεία αγκαζέ.
Να δεις που θά΄χω ένα εύθυμο τέλος
Ως κάποιος που του τραβούν την καρέκλα του
Και σωριάζεται φαρδύς πλατύς στο χώμα.