Στο βυθό
Έπεφτα κι έπεφτα, κι ούτε ήξερα ποιος μ’ είχε ρίξει. Γύρω οι φίλες
μου χάνονταν, με φούστες που ανέμιζαν σα φτερούγια ψαριών, γύρω από
πέτρα που πέφτει. Ένα πράσινο μήλο βρισκόταν στο χέρι μου, κι όσο εγώ
πια κατέβαινα, τόσο εκείνο κοκκίνιζε, ωριμάζοντας γρήγορα μέσα στην
πτώση. Δεν μπορεί, έλεγα μέσα μου.
Όπου να ’ναι θα ερχόταν η αντίστροφη
ώθηση, που θα μ’ έστελνε ίσια ψηλά, συνοδευμένη από πλήθος θριαμβευτικές
φυσαλίδες. Ένα έδαφος κρύο με δέχτηκε και με κράτησε.
Το μήλο, στο χέρι μου, βαθύ βαθύ κόκκινο. Κανείς δεν ερχόταν.
Του λιναριού τα πάθη -Ο Μέγας Μυρμηγκοφάγος,Νίκη-Ρεβέκκα Παπαγεωργίου, Εκδ. Άγρα, 1993