“Ωδη στο φεγγάρι”, Αργύρης Χιόνης

           “Ωδή στο φεγγάρι”

Έν’ασημένιο κέρμα το φεγγάρι, που κάποτε τινάξαν στο διάστημα οι θεοί,
κορώνα γράμματα την τύχη παίζοντας αυτού του κόσμου, έν’ ασημένιο κέρμα
που δεν έπεσε ποτέ, αλλ’ έμεινε εκεί, μετέωρο, στο χάος.

 Γι’ αυτό και δεν αποφασίστηκε ποτέ η τύχη αυτού του κόσμου, γι’ αυτό και
αδιάκοπα κοιτάμε μ’ αγωνία το φεγγάρι, μην πάει και πέσει απ’ του χαμού
μας την πλευρά.