Ετικέτα: Ψιθυριστά

Ένα όνομα, μια ιστορία, μια φορά.

Θα προτιμούσατε να λέγατε  την ίδια  άχαρη ιστορία εκατό φορές ἠ  μία και να ξεμπερδεύατε; Αν προτιμήσατε την πρώτη επιλογή, μη διαβάζετε παρακάτω. Αν κάνατε τη δεύτερη, ελάτε να σας πω. Γεννιέσαι μια φορά. Χαρές, λουλούδια, κεράσματα στα μαιευτήρια, στα καφενεία, τηλέφωνα από τα μακρινά τα ξένα. Και μετά αρχίζει. Η  μάχη της μητέρας,  η  …

Συνέχεια ανάγνωσης

Χωρίς μπαχαρικά

Στο μικρό τραπέζι της κουζίνας σου,

οι  δανεικές καρέκλες,

ένα κρυστάλλινο ποτήρι πεισματάρικο

έξω έξω το έβαζες πάντα  στο ντουλάπι

«Άναψε πράσινο!»

«Άναψε πράσινο!»
Να  διασχίσεις το φανάρι πεζός

Είναι δύσκολη απόφαση

Μπορεί και μοιραία

Το Μικροκλίμα του  Συλλόγου Διδασκόντων

Τώρα που ενισχύθηκε ο θεσμικός ρόλος του Συλλόγου Διδασκόντων με τη μερική  ευθύνη εκλογής του Διευθυντή της Σχολικής Μονάδας και ζήσαμε όλοι το προεκλογικό και μετεκλογικό κλίμα στα γραφεία μας προσδοκώντας ίσως την εκπαιδευτική καλοκαιρία και αφού, κατά γενική εκτίμηση, δεν δρέψαμε τους καρπούς που ελπίσαμε, γεννάται το ερώτημα: μήπως δεν καρποφορούν οι προσπάθειές μας …

Συνέχεια ανάγνωσης

Επίδοση Ελέγχων

  Μαθητής στριμωγμένος από δύο γυναίκες, ανάμεσα στην πόρτα του διευθυντικού γραφείου και στο φλύαρο χριστουγεννιάτικο δέντρο, ακούει την εθιμοτυπική κατσάδα για τις επιδόσεις του και κυρίως τη σεσημασμένη συμπεριφορά του στην τάξη, που έχει αποτυπωθεί σε 14 ωριαίες αποβολές. Πρώτο βιολί η καθηγήτρια. Δεύτερο η μάνα, που ξενοδουλεύει, για να δει το γιο της …

Συνέχεια ανάγνωσης

Μαλλιά κουβάρια με τον Μανόλη για το Δώρο – Βάνα Δουληγέρη –

Τον είχα εντοπίσει από τον Αγιασμό. Κάθε φορά που σήκωνε ο παπάς την αγιαστούρα, ο Μανολάκης κάτι μουρμούριζε και το γέλιο απλωνόταν στο μισό σχολείο σαν κύμα στη θύρα 7. Στο χαιρετισμό του Διευθυντή χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο. Έδενε τα αθλητικά του επί 5 λεπτά… Όταν ακούστηκε δε και ο χαιρετισμός του Υπουργού …

Συνέχεια ανάγνωσης

Όταν οι άλλοι παίρνουν εισιτήρια για Σκιάθο κι εσύ παίρνεις δεύτερο χέρι εισιτήριο για το μετρό… Β.Δ.

Τώρα κανονικά θα έπρεπε να διαβάζω.. Το  2ο επίπεδο επιμόρφωσης παραμένει στον 2ο και εγώ ακόμη στο ισόγειο.. Όμως τα σπίτια εδώ στη Δύση είναι σφιχταγκαλιασμένα και -θέλοντας και μη- ακούω τη Διαμάντω, απ΄ τη διπλανή βεράντα (μπαλκόνι είναι, βεράντα τη λέμε μην έχουμε τραβήγματα, ζούμε σε άγριες εποχές..). Η Διαμάντω, γυναίκα  Παραδοσιακού Οργάνου της Τάξης …

Συνέχεια ανάγνωσης

Θα ανθίσουν οι μπαμπακιές

Κάπου στην Πελοπόννησο. Στο χωριό. Στο σπίτι. Απέναντι υψώνεται το  καμπαναριό του Αγίου Γεωργίου. Σαν να επιτίθεται στο μπαλκονάκι,  απέχει μόλις ένα μέτρο και κανείς από τους συγχωριανούς δεν παίρνει όρκο ποιο από τα δυο κτίστηκε πρώτο, η εκκλησία ή το σπίτι. Ούτε η εκκλησία ούτε το σπίτι έχουν ιδιοκτήτη. Μόνο περαστικούς νοικοκύρηδες. Έτσι, κανένα …

Συνέχεια ανάγνωσης

«Το παλιό ρολόι του μικρού σπιτιού»

     Αυτό είναι το οικογενειακό ρολόι. Των νεότερων χρόνων. Όχι, πως είχαμε και παλαιότερο… Η μάνα μας το πήρε από τη λαϊκή. Σε κανέναν δεν άρεσε. Κανένας δεν το κοίταζε. Όλοι το άκουγαν. Μάλλον, λόγω της ταπεινής καταγωγής του ήθελε να επιβάλει την παρουσία του και έκανε ένα τόσο δυνατό ρολογοχτύπι, που το τηγάνι στη …

Συνέχεια ανάγνωσης

Η Χρυσοπέλεια στο μονοπάτι

        Είναι γνωστό ότι οι Θεοί και οι Θεές, αν τους χτύπαγε ο έρωτας κατακούτελα για κανένα κοινό θνητό μανάρι (γιατί και μεταξύ τους και αριθμητικά να το πάρεις 12 νοματαίοι ήσαν,  πόσες συνευρέσεις να δοκιμάσουν; – ας μας πει ένας Μαθηματικός!), δοκίμαζαν να τον σαγηνεύσουν με ταξίματα. Αν όμως το θνητό μανάρι δεν έπαιρνε …

Συνέχεια ανάγνωσης

Φόρτωση περισσότερων

This site is protected by wp-copyrightpro.com