 |
| ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΜΕ ΤΗ ΔΥΣΗ |
I. Η ΕΞΑΣΘΕΝΗΣΗ ΤΟΥ
ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΜΕ ΤΗ ΔΥΣΗ
ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΜΕ ΤΗ ΔΥΣΗ
1. Η κρίση και οι απώλειες της αυτοκρατορίας κατά τον 11ο αιώνα (1025-1081)
α. Η εσωτερική κρίση Θάνατος Βασίλειου Β΄ (1025),
το Βυζάντιο → σταδιακή εξασθένηση
Η ψευδαίσθηση αδιατάρακτης ειρήνης → βυζαντινή κυβέρνηση πήρε μέτρα αποστρατιωτικοποίησης:
- · παραμέλησε το στόλο
- · διέλυσε σταδιακά τα θέματα και τους θεματικούς στρατούς
- · αντικατέστησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία μ’ ένα φόρο
- · χρησιμοποίησε το φόρο για τη στρατολογία ξένων μισθοφόρων
↓
- ταραχές και εξεγέρσεις των επαρχιακών αγροτικών πληθυσμών.
- διόρισε πολλούς ξένους σε ανώτερες θέσεις.
↓
πολιτική αστάθεια 1060
↓
η αυτοκρατορία είχε περιέλθει σε γενικευμένη κρίση.
β. Οι στρατιωτικές αποτυχίες
Νέοι εχθροί
Στην Ανατολή : Σελτζούκοι, τουρκικό φύλο → μάχη του Ματζικέρτ, κοντά στη λίμνη Βαν της Αρμενίας (1071), συνέτριψε τα μισθοφορικά στρατεύματα του Βυζαντίου.
Λόγοι Ήττας Βυζαντίου: Η έλλειψη οπλισμού, πειθαρχίας και ηθικού
Στη Δύση: Νορμανδοί, σκανδιναβικό φύλο → αφαίρεσαν από το Βυζάντιο τις ιταλικές του κτήσεις και το Μπάρι (1071).
Στο Βορρά: Ούγγροι και οι Σέρβοι στα βόρεια σύνορα του κράτους.
2. Τα χρόνια, ανάμεσα στο 1025 (θάνατος Βασιλείου Β΄) έως 1081 (δυναστεία των Κομνηνών) = κρίσιμη και μεταβατική περίοδος, μια φάση στασιμότητας και υποχώρησης της βυζαντινής δύναμης.
