ό,τι κι αν φέρουν οι καιροί να ‘σαι στον κόσμο τυχερή
όπου η καρδιά σ’ ορίσει…
Και ‘γω θα στέκω εδώ να μικρό δεντρί μονάχο
και συ πουλί μου στα βουνά σαν τον αητό περήφανα
στον πιο ψηλό το βράχο…
Στέκεις ψηλά και δε θωρείς πετάς και θα σε χάσω
έχω μονάχα μια ζωή αχ, μια ζωή
και πώς να σε προφτάσω…
Γραίγος σου παίρνει τα μαλλιά μαΐστρος σε χαϊδεύει
και στης νυχτιάς τη σιγαλιά των άστρων η φεγγοβολιά
κάθε ψυχή πλανεύει…
Πώς να σ’ αντέξω ομορφιά και πώς να σ’ αποκτήσω
στα χέρια μου τα καθαρά αχ, ας μπορούσα μια φορά
σφιχτά να σε κρατήσω…
Τα τοπαζένια σου μαλλιά εγώ να σου τα λύσω
κι ας είχα νιάτα δυο φορές αχ, δυο φορές
πάλι να στα χαρίσω…
Είκοσι χρόνια με ρωτάς
ποιος πήρε την Ελένη
μα εκείνη μόνη στο σχολειό
τον Πάρη περιμένει
Είκοσι χρόνια με ρωτάς
ποιόν αγαπά η Ελένη
είναι στη Σπάρτη, στα νησιά
στην Τροία παντρεμένη
Με ρωτούν για την Ελένη αχ Ελένη
που’ναι εικόνα δακρυσμένη αχ Ελένη
μα εγώ δεν απαντώ
την καρδιά μου τη σφραγίζω
και την πίκρα μου κεντώ
Είκοσι χρόνια με ρωτάς
πού θα βρεθεί η Ελένη
σαν ζωγραφιά στην εκκλησιά
ή σαν κερί αναμμένη
Είκοσι χρόνια με ρωτάς
πού θάψαν την Ελένη
μπορεί στο Άργος στους αγρούς
μπορεί στην οικουμένη.
Με ρωτούν για την Ελένη αχ Ελένη
που’ναι εικόνα δακρυσμένη αχ Ελένη
μα εγώ δεν απαντώ
την καρδιά μου τη σφραγίζω
και την πίκρα μου κεντώ
Μουσική:Μ. Χατζιδάκις
Ποίηση:Μιχάλης Μπουρμπούλης
3.
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
Στίχοι: Μπάμπης Τσικληρόπουλος
