Ὅ,τι κι ἂν κάμεις,
ὅπου νὰ δράμεις,
ἀπ᾿ ὅποιο γένος,
δικός μου ἢ ξένος,
τοῦ κάκου! Ἐμπρός σου
πάντα θὰ μ᾿ ἔχεις,
πίσω μου τρέχεις·
τὸ τρέξιμό σου
νὰ μὴν τὸ βιάζῃς
καὶ λαχανιάζεις.
Νὰ μὲ θυμᾶσαι,
τέτοιος ὁ νόμος:
ὁ πεζοδρόμος
μιᾶς ἔγνοιας θά ῾σαι
κ᾿ ἐγὼ μιᾶς χάρης
ὁ καβαλλάρης.
Οἱ πεντασύλλαβοι, 1925 Ἅπαντα, τόμ. Ζ´, σελ. 461
Στον ποιητή που έγινε κριτικός μου (σε μονοτονικό)
Ό,τι κι αν κάμεις
όπου να δράμεις
απ΄ όποιο γένος,
δικός μου ή ξένος,
του κάκου!Εμπρός σου
πάντα θὰ μ᾿ έχεις,
πίσω μου τρέχεις·
τὸ τρέξιμό σου
νὰ μην τὸ βιάζης
και λαχανιάζεις.
Νὰ μὲ θυμᾶσαι,
πάντα θὰ μ᾿ έχεις,
πίσω μου τρέχεις·
τὸ τρέξιμό σου
νὰ μην τὸ βιάζης
και λαχανιάζεις.
Νὰ μὲ θυμᾶσαι,
τέτοιος ο νόμος:
ο πεζοδρόμος
μιας έγνοιας θά ῾σαι
κ΄ εγώ μιας χάρης
ο καβαλάρης
