Φωτογραφία: μωβ κιμωλία |
Ὕμνος εἰς Ἥλιον
Ύμνος στον Ήλιο
Πατέρα εσύ της χιονοβλέφαρης Αυγής,
την κυκλική σου ρόδινη τροχιά ακολουθώντας
στα φτερωτά πάνω τα χνάρια των κελήτων σου
με κόμες καθαρόχρυσες μεθώντας
την πολυέλικτη πλέκεις ακτίνα τη χρυσή
γύρω από την απέραντη του ουρανού τη χάρη
και του φωτός π’ όλα τα βλέπει από ψηλά
το νήμα γύρω από τη γη κάνεις κουβάρι·
ποτάμια της δικής σου αθάνατης φωτιάς
τη μέρα την εράσμια γεννούνε,
ενώ για σένα ιλαροί των αστεριών χοροί
στου Όλυμπου τις γειτονιές γυρνοβολούνε
αιώνιο μέλος τραγουδώντας χαλαρά
του Φοίβου απολαμβάνοντας τη λύρα
και η Σελήνη που τον χρόνο μας μετρά
σε άρμα με λευκά μοσχάρια φέρνει γύρα.
Και νιώθει, Ήλιε, ο νους σου ο σπλαχνικός
χαρά μεγάλη, που περίτεχνα υφαίνει
που η ποικιλία τους τον κόσμο ομορφαίνει.
B. Η μουσική για τον «Ὕμνον εἰς Ἥλιον» του Μεσομήδους σύμφωνα με τους Pöhlmann & West (2001)