ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ
Ξύπνησα
νωρίτερα πολύ απ’ το Αναμενόμενο
και επί ώρες αργοκίνητες αιωριζόμουν
πάνω απ’ το ψυχοφθόρο πάλι χάσμα
μεταξύ της προσμονής και άφιξής σου
έτριψα ευλαβικά τα στερεότυπα
πρωτάκουστο να σε δεξιωθεί
το τίποτα καινούριο
επάνδρωσα μ’ ατμό
των φλιτζανιών το αντίκρυ
και σε κοινό πιατάκι αποτόλμησα
δυο πινελιές απ’ το γλυκό
εκείνο του ενός και μόνον
κουταλιού
– εν εφεδρεία
το γλυκύτατο του μαχαιριού.
Αλλά
η ετοιμότης σου αρρώστησε.
Εισήχθη σε εντατική αμφιβολία
το αβίαστον.
