Κατηγορία: Ποίηση σε περίπτωση κακοκαιρίας

 Φωτογραφία:Tony Luciani Μαθήματα γλώσσας Να μιλάς όμορφα έλεγε η μάνα μου Μου μάθαινε να λέω Ατέρμονος Ευπροσήγορος Προσηνής Είναι δύσκολες αυτές οι λέξεις; Τώρα, δοκίμασε να πεις, Αντίο  

Ἀλληλεγγύη Εἶναι ἐκεῖ δὲν μπορῶ ν᾿ ἀλλάξω μὲ δυὸ μεγάλα μάτια πίσω ἀπ᾿ τὸ κύμα ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ φυσᾶ ὁ ἀγέρας ἀκολουθώντας τὶς φτεροῦγες τῶν πουλιῶν εἶναι ἐκεῖ μὲ δυὸ μεγάλα μάτια μήπως ἄλλαξε κανεὶς ποτέ του. Τί γυρεύετε; τὰ μηνύματά σας ἔρχουνται ἀλλαγμένα ὡς τὸ καράβι ἡ ἀγάπη σας γίνεται μίσος ἡ γαλήνη …

Συνέχεια ανάγνωσης

Η καρδιά του Αχιλλέα, γλυπτό, Ιsmail Bulut   Πρεσβεία προς Αχιλλέα[1] Ιωάννα Σπηλιοπούλου*       «Μανίζει ο Έκτωρ μ’ έπαρσιν πολλήν στην δύναμίν του,  και στον Κρονίδην θαρρετός…» ‒Α-πα-ρά-δε-κτος! ‒Ο Αχιλλέας που δε βοηθά τους Αχαιούς, ε; ‒Όχι. ‒Ο Οδυσσέας τότε; Νομίζεις ότι όσα λέει… ‒Όχι. Ο διερμηνέας του Ομήρου. Τον περσινό κύριο τον …

Συνέχεια ανάγνωσης

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ – ΠΡΩΗΝ ΣΧΟΛΗ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ Κάθεται. Μια πεταλούδα μόνο νέμεται τη νυσταγμένη συντροφιά του, θαρρείς και έχει διαταχθεί να μην τον πλησιάζει σε απόσταση εγγύτερη του έρωτος από το αντικείμενό του η ασκήμια.   Ιδρώτας από το μυώδες κεφαλόβρυσο της νιότης του διατρέχει τα ενδύματά του σαν ήχος ακαθόριστος που έρπει μες στους θάμνους.   …

Συνέχεια ανάγνωσης

 Le Cirque (Το τσίρκο), Georges Seurat, 1891 Το τσίρκο   Δεν είπα τίποτα ακόμα. Δεν είπα τίποτα κι ας κυλιέται πάντα ο πόνος μας ανάμεσα σε σημαίες, μεγάφωνα και βεγγαλικά.   Μα ο πιο μεγάλος μας πόνος δε μιλιέται‧ δε γράφεται. Δε γρικιέται απ’ τους άλλους.   Γυρίζει μέσα μας μόνο. Σαν το λιοντάρι‧ μουγκρίζοντας‧ …

Συνέχεια ανάγνωσης

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει. Σταθμός Πελοποννήσου κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα. Είμαστε γέροι πια κι οι δυο κι εγώ αφού γράφω ποιήματα πιο γέρος. Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας; Μέσα σε μια βδομάδα δεν απόμεινε κανείς. Ήταν Μεγάλη βέβαια γεμάτη πάθη, προδοσίες, …

Συνέχεια ανάγνωσης

Δύσκολες ὧρες, δύσκολες στὸν Τόπο μας… Κι αὐτός, ὁ περήφανος, γυμνός, ἀνυπεράσπιστος, ἀνήμπορος, ἀφέθηκε νὰ τὸν βοηθήσουν… Ἔγγραψαν ὑποθῆκες πάνω του· πῆραν δικαιώματα· ἀξιώνουν· μιλᾶνε γιὰ λογαριασμό του· τοῦ ρυθμίζουν τὴν ἀνάσα, τὸ βῆμα· τὸν ἐλεοῦν· τὸν ντύνουν μ’ ἄλλα ροῦχα, ξέχειλα, χαλαρωμένα· τοῦ σφίγγουν μ’ ἕνα καραβόσκοινο τὴ μέση… Ἐκεῖνος μέσα στὰ ξένα ροῦχα, …

Συνέχεια ανάγνωσης

    Τα πράγματα δε μένουν πράγματα με τον καιρό πρόσωπα γίνονται εγώ τα ονοματίζω… ένα μικρό λέβητα πήλινο, στο χρώμα το θαλασσινό “Χριστίνα” τόνε λέω τριγύρω το στενό λαιμό στολίζει καραβόσκοινο έχει τους κόμπους ναυτικούς και πάνω κοχυλάκια όλα τους ωοκέλυφα… χρόνια και χρόνια μάζευε ο ξορισμένος Ξενοφών προσμένοντας το νόστο μια μπαλαρίνα εξαίσια …

Συνέχεια ανάγνωσης

ΜΑΘΗΜΑ ΑΡΧΑΙΩΝ   ”Μόρος” από το ”μείρομαι”-μοιράζω. Δίνονται οι αναγκαίες εξηγήσεις και ύστερα το ερώτημα: ”Τι να ‘ναι άραγε τούτο το κοινό; Τι μοιραζόμαστε κι είναι σε όλους ίδιο; Άρχισαν δειλά τα χέρια να σηκώνονται Κάποια μελαγχολικά συνεσταλμένα μίλησαν για τη θλίψη. Τα περισσότερα ζυγιάστηκαν περήφανοι αετοί σάλπισμα δώσανε για μακρινά ταξίδια για την αγάπη, …

Συνέχεια ανάγνωσης