Απρ 29 2015
Δεν θέλω τους αληθινούς ναρκίσσους — μηδέ κρίνοι μ’ αρέσουν, μηδέ ρόδ’ αληθινά. Τους τετριμμένους, τους κοινούς κήπους κοσμούν. Με δίνει η σάρκα των πικρία, κούρασι, κι οδύνη — τα κάλλη των βαρυούμαι τα φθαρτά. Δώστε με άνθη τεχνητά — οι δόξες του τσινιού και του μετάλλου — που δεν μαραίνονται και δεν σαπίζουν, …
Απρ 01 2015
Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές. Ο χειμώνας μάς ζέσταινε, σκεπάζοντας Τη γη με το χιόνι της λησμονιάς, θρέφοντας Λίγη ζωή μ’ απόξερους βολβούς. Ποιες ρίζες απλώνονται γρυπές, ποιοι κλώνοι δυναμώνουν Μέσα στα πέτρινα …
Μαρ 08 2015
Κοριτσάκι μου θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων να σου φέγγουν τον ύπνο σου. Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας για να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου. Θέλω να σου φέρω ένα σταυρουλάκι αυγινό φως δυο αχτίνες σταυρωτές απ` τους στίχους μου να σου ξορκίζουν …
Φεβ 13 2015
ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ Όχι, δεν έχει πεθάνει ο έρωτας σε τούτη μέσα την καρδιά και σε τούτα τα μάτια και σε τούτο το στόμα που εξάγγελνε αρχινισμένες κηδείες. Ακούστε με, έχω καιρό βαρεθεί τα γραφικά τοπία και τα χρώματα και της γοητείας τη χάρη. Αγαπάω τον έρωτα, την τρυφερότητα αλλ’ όμως και …
Φεβ 08 2015
«H Alfa Romeo» Θαύμασα τον Παρθενώνα και στην κάθε του κολόνα βρήκα τον χρυσό κανόνα Όμως σήμερα το λέω βρίσκω το καλό κι ωραίο σε μια σπορ Alfa Romeo Καλοκαίρια και χειμώνες να ‘ναι γύρω μου ελαιώνες πίσω μου όλ’ οι αιώνες Κι όπου μπρος μου ο δρόμος βγάζει και σε πειρασμό με …
Φεβ 05 2015
ἡ μῆνις Έκλεινε τα μάτια στον ήλιο. Έβρεχε τα πόδια του στη θάλασσα. Πρόσεξε πρώτη φορά την έκφραση των χεριών του. Μιά κρυφή κούραση φαρδιά σαν την ελευθερία. Απεσταλμένοι πήγαιναν κι έρχονταν, φέρνοντας δώρα και υποσχέσεις, τάζοντας τίτλους και λάφυρα ανώτερα. Αυτός, αμετάπειστος, παρατηρούσε ένα καβούρι ν΄ ανεβαίνει τρεκλίζοντας σ΄ ένα χαλίκι αργά, καχύποπτα, κι …
Ιαν 29 2015
Απο δώ θα περνούσε το περιστέρι είχαν ανάψει δαδιά γύρω στους δρόμους άλλοι άνθρωποι φυλάγαν στις δενδροστοιχίες παιδιά κρατούσαν στα χέρια σημαιούλες περνούσαν οι ώρες κι άρχισε να βρέχει έπειτα σκοτείνιασε όλος ο ουρανός μια αστραπή ψιθύρισε κάτι φοβισμένα και άνοιξε η κραυγή στο στόμα του ανθρώπου τότε το άσπρο περιστέρι μ’ άγρια …
Ιαν 25 2015
Ο γιος μου κρυολόγησε. Καίει στον πυρετό, ύπνος δεν τον παίρνει. Τα μάτια του βγάζουνε φωτιές. Κι η μάνα του: «Να νανουρίσω το μωρό μου», λέει. «Τι να του τραγουδήσω; “Νάνι νάνι το παιδί μου” ή το “Ας κοιμηθεί να μεγαλώσει κι ύστερα πασάς να γένει”;» Μα ούτε το ένα ούτε το άλλο. Η μάνα …
Ιαν 23 2015
Εγώ ξέρω ότι όλα αλλάζουν, τίποτα δεν μένει ακίνητο, ούτ’ ένα δέντρο ακίνητο δεν μένει και η πέτρα ακόμα ταξιδεύει. Η μοναξιά δεν υπάρχει, ο κόσμος είναι συντροφιά. Μήτε ο θάνατος δεν είναι μόνος. Ό,τι υπάρχει, είναι μάχη. Είμαι αθάνατος, γιατί προσπερνώ. Μόνο το άγαλμα στέκει ακίνητο μα ακόμα κι αυτό μετακινείται. Μάταια επιμένετε να …
Ιαν 22 2015
Ο θάνατος σπαράζει τα πρόσωπα κι επιβάλλει χαιρέκακα την ομοιομορφία κακότροπα στο ίδιο καλούπι όλα τα υποτάσσει. Το θάνατο μιμούνται οι φασίστες κι όλες του ανθρώπου οι εξουσίες σε κατατρών αν ξεστρατίσεις του ορισμού τους αν δεν είσαι πρόθυμος προσκυνητής ίδιος στα φερσίματα, στους τρόπους και στα όνειρα σε κατατρών ώσπου να λιώσεις και να …
This site is protected by wp-copyrightpro.com