Κατηγορία: Ποίηση σε περίπτωση κακοκαιρίας

ΣΑΣ ΑΦΗΣΑ ΜΗΝΥΜΑ Ἐμπρὸς ἐμπρὸς μὲ ἀκοῦτε; Ἐμπρὸς ἀπὸ μακριὰ τηλεφωνῶ. Δὲν ἀκούγομαι τί, ξεφορτίστηκε ἡ ἀπόσταση; Ἀπὸ κινητὸ διάστημα μιλᾶτε; Νὰ ξαναπατήσω τὸ μηδέν; Κι ἄλλο; Μὲ ἀκοῦτε τώρα; Ναὶ μου δίνετε σᾶς παρακαλῶ τὴ μαμά μου; Τί ἀριθμὸ πῆρα; Τὸν οὐρανὸ αὐτὸν μοῦ ἔχουν δώσει. Δὲν εἶναι κεῖ; Μπορῶ νὰ τῆς οὐρλιάξω ἕνα …

Συνέχεια ανάγνωσης

                                                    Για τες θρησκευτικές μας δοξασίες —                                                     ο κούφος Ιουλιανός είπεν «Aνέγνων, έγνων,                                                     κατέγνων». Τάχατες μας εκμηδένισε με το «κατέγνων» του, ο γελοιωδέστατος. Τέτοιες ξυπνάδες όμως πέρασι δεν έχουνε σ’ εμάς τους Χριστιανούς. «Aνέγνως, αλλ’ ουκ έγνως· ει γαρ έγνως, ουκ αν κατέγνως» απαντήσαμεν αμέσως.

  “Απογύμνωση” Η σόμπα σκούριασε. Τα μπουριά ξεφλουδάνε. Οι τοίχοι ραγίζουν. Στο κάδρο ένα δέντρο ολομόναχο πράσινο ακόμη. Πούλησες και το ρολογάκι του χεριού σου. Νοθέψανε και τον καφέ. Ένα τσιγάρο ξεχασμένο καπνίζει στο σταχτοδοχείο. Λοιπόν, τόσο μεγάλο κενό, τόση στέρηση, η ελευθερία;

Nά ‘χε η νοσταλγία σώμα να το σπρώξω απ’ το παρά- θυρο έξω ! Nα τσακίσω εκείνο που δε γίνεται ! Kορίτσι που από το γυμνό σου στήθος σαν από σχεδία κάποτε μ’ έσωσε ο Θεός Kαι ψηλά πάνω απ’ τα τείχη με την ημισέληνο με πήγε μην κι από δική μου Aκριτομύθια φανερωθείς και …

Συνέχεια ανάγνωσης

Ακούστε! Αφού κάποιοι μας ανάβουνε τ’ αστέρια δε θα πει ότι σε κάποιον χρειάζονται; Δε θα πει ότι κάποιος τα θέλει; Δε θα πει ότι κάποιος αυτά τ’ αποχρέματα στην ψυχή του τα’ χει για μαργαριτάρια κι ασθμαίνοντας τρέχει μεσ’ στο μπουχό το μεσημέρι, ορμάει ίσα στο θεό, τρέμει μην άργησε, κλαίει φιλεί το φλεβιασμένο …

Συνέχεια ανάγνωσης

«Ποίημα στους φίλους» Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙ όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου. Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου. Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί …

Συνέχεια ανάγνωσης

           “Ωδή στο φεγγάρι” Έν’ασημένιο κέρμα το φεγγάρι, που κάποτε τινάξαν στο διάστημα οι θεοί, κορώνα γράμματα την τύχη παίζοντας αυτού του κόσμου, έν’ ασημένιο κέρμα που δεν έπεσε ποτέ, αλλ’ έμεινε εκεί, μετέωρο, στο χάος.  Γι’ αυτό και δεν αποφασίστηκε ποτέ η τύχη αυτού του κόσμου, γι’ αυτό και αδιάκοπα …

Συνέχεια ανάγνωσης

  “Ἐπικαλέω τοι τὴν Θεόν…” Λάδι στὰ μέλη, ἴσως ταγγὴ μυρωδιὰ ὅπως ἐδῶ στὸ λιόμυλο τῆς μικρῆς ἐκκλησιᾶς στοὺς χοντροὺς πόρους τῆς σταματημένης πέτρας. Λάδι στὴν κόμη στεφανωμένη μὲ σχοινί, ἴσως καὶ ἄλλα ἀρώματα ποὺ δὲ γνωρίσαμε φτωχὰ καὶ πλούσια κι ἀγαλματάκια στὰ δάχτυλα προσφέρνοντας μικροὺς μαστούς. Λάδι στὸν ἥλιο τρόμαξαν τὰ φύλλα στοῦ ξένου …

Συνέχεια ανάγνωσης

Ῥομαντικὸς ἐπίλογος Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν δὲν ἔχετε παρακολουθήσει κηδεῖες ἀγνώστων ἢ ἔστω μνημόσυνα. Ὅταν δὲν ἔχετε μαντέψει τὴ δύναμη ποὺ κάνει τὴν ἀγάπη ἐφάμιλλη τοῦ θανάτου. Ὅταν δὲν ἀμολήσατε ἀϊτὸ τὴν Καθαρὴ Δευτέρα χωρὶς νὰ τὸν βασανίζετε τραβώντας ὁλοένα τὸ σπάγγο. Ὅταν δὲν ξέρετε πότε μύριζε τὰ λουλούδια ὁ Νοστράδαμος. Ὅταν δὲν πήγατε τουλάχιστο …

Συνέχεια ανάγνωσης