Οι ριζωμένοι: μια ιστορία αγάπης για όλα τα πλάσματα

“Όσο μπορείς” : Μια ταινία μικρού μήκους εμπνευσμένη από ένα μεγάλο ποίημα

Μια βόλτα στη σύγχρονη Κωνσταντινούπολη



“Η αλησμόνητη φωτιά” Επιζήσαντες της ατομικής βόμβας ζωγραφίζουν τις μνήμες τους

Ένα συγκλονιστικό εικαστικό αφήγημα


Πάτησε στον ακόλουθο σύνδεσμο και δες σε μεγάλη οθόνη:

Θέλω να χορέψω την προσωπική αντωνυμία


 


LYRICS:
🔻

Ενικός
αριθμός
Πληθυντικός
αριθμός
α΄
πρόσωπο
   β΄       πρόσωπο
γ΄
πρόσωπο
α΄
πρόσωπο
β΄
πρόσωπο
γ΄
πρόσωπο
Ονομαστική
ἐγὼ
σὺ
ἡμεῖς
ὑμεῖς
(σφεῖς)
Γενική
ἐμοῦ, μου
σοῦ, σου
(οὗ)
ἡμῶν
ὑμῶν
(σφῶν)
Δοτική
ἐμοί, μοι
σοί, σοι
οἷ, οἱ
ἡμῖν
ὑμῖν
σφίσι(ν)
Αιτιατική
ἐμέ, με
σέ, σε
(ἓ)
ἡμᾶς
ὑμᾶς
(σφᾶς)

Πέρσες, Αισχύλος, Κ. Κουν


 

 

Θέλω να δω τον Μυστρά- Λατινοκρατία

Βυζαντινή Καστροπολιτεία της Πελοποννήσου. Απέχει περίπου 5  χιλιόμετρα ΒΔ της Σπάρτης. Σήμερα ερειπωμένη, αν και έχουν αναστηλωθεί ορισμένα κτίσματα, όπως τα παλάτια. Αποτελεί ανεκτίμητη ιστορική πηγή, μοναδικό μνημείο της τέχνης και του πολιτισμού των δύο τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου και ναό συλλογικής μνήμης. Από το 1262 γίνεται έδρα του
“Σεβαστοκράτορος”. Από το 1308 το σύστημα της διοικήσεως μεταβάλλεται και οι στρατηγοί γίνονται μόνιμοι διοικητές. Κατά τα μέσα του 14ου αιώνα ο Μυστράς καθίσταται πρωτεύουσα της Βυζαντινής Πελοποννήσου. Έτσι δημιουργήθηκε το Δεσποτάτο του Μυστρά.

Τα πιο γνωστά μνημεία της «νεκρής πολιτείας»  είναι η  επιβλητική Αγία Σοφία, το Παλάτι των Δεσποτών, η Μονή της Παντάνασσας, η ΜητρόποληΆγιος Δημήτριος), οι Άγιοι Θεόδωροι, η Παναγία, η Οδηγήτρια. Στη νότια πλευρά της Κάτω Χώρας, βρίσκονται τα αρχοντικά
των Λάσκαρη και Φραγκόπουλου.  Το ελικοειδές μονοπάτι, που ξεκινάει από την είσοδο της Πάνω Χώρας και
οδηγεί στην κορυφή,  οδηγεί στο κάστρο του Βελαρδουίνου.

Με απόφαση του 1989, η UNESCO συμπεριέλαβε το Μυστρά στα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Βυζαντινές εκκλησίες στην Αθήνα



“Υποκειμενισμός” – Μια λέξη εξομολογείται

Υποκειμενισμός

ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΣΜΟΣ=
1. Η τάση του ατόμου να εξετάζει υποκειμενικά τα πράγματα.
2. (φιλοσ.) η τάση να ανάγουμε κάθε αξιολογική ή πραγματική κρίση σε πράξεις ή καταστάσεις της ατομικής συνείδησης· θεωρία, σύμφωνα με την οποία η αλήθεια έχει υποκειμενική και όχι αντικειμενική αξία.
3. Το να βλέπει ή το να κρίνει κανείς τα πράγματα από τη δική του σκοπιά και μόνο

Αρχαία Ελληνικά Μουσικά Όργανα

Φόρτωση περισσότερων

This site is protected by wp-copyrightpro.com