Κατηγορία: Ποίηση σε περίπτωση κακοκαιρίας

LA GΙARA Κλείστηκα μέσα στο πιθάρι Που η ίδια κόλλησα Όταν έσπασε Αστείο θέαμα Η μεταφορά Από τον έναν κόσμο Στον άλλο Με είχε κουράσει Το μπες βγες   Μεταμορφώ[θ]εις, Πατάκη,2018  

    Μια μέρα πριν να μείνω Όλα είναι έτοιμα: η βαλίτσα, τα πουκάμισα, οι χάρτες, η φρούδα ελπίδα. Τινάζω τη σκόνη απ’ τα βλέφαρά μου. Στο πέτο έβαλα το ρόδο των ανέμων. Όλα είναι έτοιμα: η θάλασσα, ο αέρας, ο άτλαντας. Μόνο το πότε μου λείπει, το προς τα πού, ένα ημερολόγιο πλοίου, ναυτικοί …

Συνέχεια ανάγνωσης

The Blue Scarf, Tamara de Lempicka (1930)    ΕΦΗΒΗ Εγώ• μια έφηβη; Αν ξαφνικά στεκόταν εδώ τώρα μπροστά μου θα χρειαζόταν να της συμπεριφέρομαι όπως σε μια στενή κι αγαπημένη φίλη παρόλο που είναι ξένη για μένα και μακρινή;   Να χύσω ένα δάκρυ, να φιλήσω το μέτωπό της για τον απλούστατο λόγο ότι μοιραζόμαστε …

Συνέχεια ανάγνωσης

  Backyards of old houses in Antwerp in the snow.V v Gogh. 1885 Από την κηδεία του πατέρα μου έρχομαι κάντε στην άκρη Μπορώ να πω δεν τον αγαπούσα, ποτέ δεν τον ήθελα, πάντα είμαστε αντίπαλοι. Αλλά να, από την κηδεία του πατέρα μου έρχομαι. Κάνει ζέστη και τον ξάδελφό μου πάνω από το φέρετρο …

Συνέχεια ανάγνωσης

CUARTA POESÍA VERTICAL 24. Εάν γνωρίζαμε το σημείο όπου θα έσπαγε κάτι, όπου θα κοβότανε το νήμα των φιλιών όπου ένα βλέμμα θα έπαυε να συναντιέται μ’ ένα άλλο βλέμμα, όπου η καρδιά θα έδινε ένα σάλτο προς άλλο τόπο, θα μπορούσαμε να βάλουμε ένα άλλο σημείο πάνω στο σημείο αυτό ή τουλάχιστον θα του …

Συνέχεια ανάγνωσης

Όνειρα Χτες το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου. Παραφύλαγα τα όνειρά μου. Είχα αποφασίσει να τα συναντήσω στον ξύπνιο μου. Αυτά ήρθαν ήσυχα-ήσυχα και κάθισαν δίπλα μου. Ήταν πανομοιότυπα. Μα πως είναι δυνατόν, ρώτησα. Αυτά χαχάνισαν και άρχισαν να με πειράζουν. Όταν μπαίνουμε στον ύπνο σου μεταμορφωνόμαστε, τώρα δεν έχει νόημα, απάντησαν. Είχαν δίκιο. Μα το πιο τρομερό …

Συνέχεια ανάγνωσης

Alexey Pavlovich Belykh Κ. Π. Καβάφης, «Φωνή απ’ την Θάλασσα» Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή — φωνή που μπαίνει μες στην καρδιά μας και την συγκινεί και την ευφραίνει. Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μάς ψάλλει, τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι, ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός. Το ψάλλει με την θεία της φωνή …

Συνέχεια ανάγνωσης

Ακόμη και τ’ ανθοδοχεία του σπιτιού λες κι αντιτάσσουν στους ολολυγμούς της μια κίνηση επιείκειας λίγων ευαίσθητων τριαντάφυλλων με χάρη τοποθετημένων απ’ το χέρι της μητέρας εκεί, στη σκαλιστή κονσόλα, μπροστά στο μεγάλο, πατρογονικό καθρέφτη, σ’ ένα φέγγος διπλό, από ανταύγεια σ’ ανταύγεια, υδάτινο, — το αναθυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια —αυτό μου μένει …

Συνέχεια ανάγνωσης

   Προσωπογραφία κυρίας με ψάρι στη γυάλα, Γεράσιμος Πιτζαμάνος Σοβαρὰ κάποια Εἰκώνα ἀγαπητὴ τῆς γυναικός μου, Τώρα ἔλα καν᾿ ἐσὺ στὴ συντροφιά μου. Κατοίκα πάντα μέσα στὴν καρδιά μου, Καὶ φύλαμε ὂχ τσὴ πλάνεσες τοῦ κόσμου. Ἐσὺ γιὰ ῾μὲ Προστάτης Ἄγγελός μου, Ἄμεμπτα φύλαε τὰ πατήματά μου Καὶ προτοῦ σκοτισθοῦν᾿ τὰ λογικά μου, Πρόλαβε, τρέξε …

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΔΑ ΑΕΙΘΑΛΗ   Ἡ ὀμορφιὰ τῶν γυναικῶν ποὺ ἄλλαξαν τὴ ζωή μας βαθύτερα κι ἀπὸ ἑκατὸ ἐπαναστάσεις δὲν χάνεται, δὲν σβήνει μὲ τὰ χρόνια ὅσο κι ἂν φθείρονται οἱ φυσιογνωμίες ὅσο κι ἂν ἀλλοιώνονται τὰ σώματα. Μένει στὶς ἐπιθυμίες ποὺ κάποτε προκάλεσαν στὰ λόγια ποὺ ἔφτασαν ἔστω ἀργὰ στὴν ἐξερεύνηση δίχως ἀσφάλεια τῆς σάρκας στὰ …

Συνέχεια ανάγνωσης