Κατηγορία: Ποίηση σε περίπτωση κακοκαιρίας

 I Lock my Door Upon Myself, Fernand Khnopff,1891 Συνομιλία με την πέτρα Χτυπώ την πόρτα της πέτρας. -Εγώ είμαι, άσε με να μπω. Θέλω να μπω στο εσωτερικό σου, να κοιτάξω τριγύρω, να σε αναπνεύσω σαν αναπνοή. -Φύγε, λέει η πέτρα. -Είμαι ερμητικά κλειστή. Ακόμα και θρυμματισμένες σε κομμάτια θα είμαστε ερμητικά κλειστές. Ακόμα και …

Συνέχεια ανάγνωσης

  Όλα- λέξη ξιπασμένη, γεμάτη αλαζονεία. θα έπρεπε να γράφεται σε εισαγωγικά. Παριστάνει πως τίποτα δεν παραλείπει, πως συγκεντρώνει, περιλαμβάνει, περιέχει και κατέχει. Ενώ την ίδια στιγμή είναι μονάχα το απομεινάρι μιας θύελλας.                                                               Μετάφραση: Μπεάτα Ζούλκιεβιτς “Η ζωή εδώ και τώρα”, Βισουάβα Σιμπόρσκα, Εκδ. Καστανιώτη, 2021                   …

Συνέχεια ανάγνωσης

Παράσταση Ψυχών Απόντων, Χρήστος Μποκόρος Πέτρες επήρα και κλαδιά τα φύτεψα στην αμμουδιά Και μια ψυχή μελέτησα το λόγο δεν αθέτησα Με τον καιρό με τον καιρό έγινε αλήθεια τ’ όνειρο Οι πέτρες μεγαλώσανε και τα κλαδιά φυτρώσανε Τα κυπαρίσσια τα κελιά σου τα ‘κανα παραγγελιά Τις πόρτες τις αμπάρες σου και τις οχτώ καμάρες …

Συνέχεια ανάγνωσης

Descartes Ποστάρω επιμελώς. Στήνω τους τένοντες και τις αρθρώσεις – φωτογραφίες, σπάνια ρήματα, ανέκδοτα ποιήματα, πολυσυλλαβικά επίθετα σε δόσεις. Φτιάχνω το δικό μου τέρας του Φράνκενσταϊν, το ταΐζω ό,τι βρω. Κάθε μέρα μεγαλώνει και ψηλώνει ένα μέτρο τη φορά. Κι αυτό με αφορά, καθώς το ψηφιακό μου τέρας άρχισε να μ’ αψηφά. Και χωρίς αμφιβολία, …

Συνέχεια ανάγνωσης

  Καματριάδες, Εύβοια, Αύγουστος 2021, Φωτογραφία: Νίκος Χριστοφάκης Έξοδος Έφυγα από την Εύβοια ένα απόγευμα που  φυσούσε ανατολικός άνεμος. Έφυγα από αυτές που με συνόδευαν.  Αυτές που έκλαιγαν.  Αέρας τις σπρώχνει τώρα σε τάφρο.    Σκόνη γεννούν τα χορτάρια.  Τα μάρμαρα, αργό και ύπουλο στεγνώνει το φως. Το Δάσος έγινε ένα. Ακούω τα Ελάφια μου …

Συνέχεια ανάγνωσης

Το εγκώμιο της θαλάσσης Ι Ἡ θάλασσα εἶναι ἡ μόνη μου ἀγάπη. Γιατί ἔχει τὴν ὄψη τοῦ ἰδανικοῦ. Καὶ τ᾿ ὄνομά της εἶναι ἕνα θαυμαστικό. Δὲ θυμᾶμαι τὸ πρῶτο ἀντίκρισμά της. Χωρὶς ἄλλο θὰ κατέβαινα ἀπὸ μία κορφή, φέρνοντας ἀγκαλιὲς λουλούδια. Παιδὶ ἀκόμα, ἐσκεπτόμουν τὸ ρυθμὸ τοῦ φλοίσβου της. Ξαπλωμένος στὴν ἀμμουδιά, ἐταξίδευα μὲ τὰ …

Συνέχεια ανάγνωσης

  Κατάδυση στο Ναυάγιο   Αφού πρώτα διάβασα το βιβλίο των μύθων, και φόρτωσα την κάμερα, και έλεγξα την άκρη της λεπίδας του μαχαιριού, φόρεσα την ολόσωμη πανοπλία από μαύρο λάστιχο τα γελοία βατραχοπέδιλα τη φοβερή κι αλλόκοτη μάσκα. Αναγκάζομαι να το κάνω αυτό όχι σαν τον Κουστώ με την αφοσιωμένη του ομάδα πάνω στο …

Συνέχεια ανάγνωσης

Γλυπτό: Peter and Sue Hill   Μέσα στο σιωπηλό δάσος «Μέσα στο σιωπηλό δάσος, δεν ήρθε ακόμα η νύχτα και η θύελλα της θλίψης δεν έχει προσβάλει ακόμα τα φύλλα. Μέσα στο σιωπηλό δάσος όπου οι Δρυάδες έχουνε φύγει, οι Δρυάδες δεν θα ξανάρθουνε πια. Μέσα στο σιωπηλό δάσος, το ρυάκι δεν έχει πια κύματα, …

Συνέχεια ανάγνωσης

photo: μωβ κιμωλία   Ο Ψαράς Αφρισμένες παλίρροιες σαν νιφάδες χασομερούν Δαμασκηνιές παραταγμένες ανθίζουν σιωπηλά Ένα μπουκάλι κρασί και το ψάρεμα Ποιος σ΄αυτό τον κόσμο μετριέται μαζί μου; Το κουπί σχίζει στα δύο νερά πηγής η βάρκα σαν φτερό επιπλέει ένας μικρούλης γάντζος παίζει στο τέλος του μεταξένιου σκοινιού Το νησάκι γεμάτο λουλούδια κι η …

Συνέχεια ανάγνωσης

Julien Pacaud, 66 Πολαρόιντ που δεν υπήρξαν ποτέ-1   7 Άκουσα να λένε, πως παίζουν οι τολμηροί τη ζωή τους κορώνα -γράμματα. Αποφάσισα να το κάνω και εγώ,   να δω επιτέλους, αν επιφέρει κάτι.     Ρίχνω το κέρμα στη μέση του δρόμου, γράμματα.  Το ξαναρίχνω, κορώνα. Μεσημέρι Αυγούστου, στους 40 βαθμούς, εγώ έπαιξα τη …

Συνέχεια ανάγνωσης