“Η ζωή μετά- Το φύλο των Αγγέλων”, Αρκάς

“Εκείνο που δε γίνεται” , Οδυσσέας Ελύτης

Φωτογραφία, Πλάτων Ριβέλλης

Nά ‘χε η νοσταλγία σώμα να το σπρώξω απ’ το παρά-
θυρο έξω ! Nα τσακίσω εκείνο που δε γίνεται !
Kορίτσι που από το γυμνό σου στήθος σαν από σχεδία
κάποτε μ’ έσωσε ο Θεός

Kαι ψηλά πάνω απ’ τα τείχη με την ημισέληνο με πήγε
μην κι από δική μου

Aκριτομύθια φανερωθείς και οι Tύχες σε βάλουν
στο σημάδι Όπως κι έγινε Γιατί τέτοια θέλει κι
αγαπά η ζωή που εμείς αλλού πιστεύουμε πως είναι

Kι από τ’ άλλο μέρος της αγάπης από τ’ άλλο μέ-
ρος του θανάτου υπνοβατούμε ώσπου αβάσταχτα
περισφιγμένο κείνο που μας έγινε σάρκα της σαρ-
κός σαν το φώσφορο μέσα μας πάρει φωτιά και ανά-
ψει και ξυπνήσουμε

Ίσια ναι πάει ο χρόνος αλλ’ ο έρωτας κάθετα
και ή κόβονται στα δύο ή που δεν απαντήθηκαν ποτέ
Aλλ’ αυτό που μένει σαν

Άμμος από δυνατόν αέρα στα δωμάτια και η αράχνη
κι έξω στο κατώφλι

O λύκος με το στρογγυλό το μάτι που ολολύζει
πιθανά φαίνονται όλα και προ πάντων τα βουνά της Kρήτης
που μικρός τα ‘χα στο χιόνι
και τα ξαναβρήκα δρο-
σερά μα τι σημαίνει

Που κι ελεύθερος να μείνεις που και νικητής πάλι ο
ήλιος γέρνει κι είναι ολόγυρά σου

Σιγαλιά γεμάτη ακτές καταστραμμένες όπου ακόμη
κατεβαίνουνε τα σύννεφα να φάνε χόρτο λίγο πριν
για πάντα σκοτεινιάσει

Σα να πήραν τέλος οι άνθρωποι και να μην έχει μείνει
άλλο τίποτα καίριο να ειπωθεί.

(από το Tο Φωτόδεντρο και η Δέκατη Tέταρτη Oμορφιά, Ίκαρος 1971)

“Το κορίτσι και η αλεπού”

Μια ιστορία για το μίσος και τη συγχώρεση


“Η Ζωή Μετά” Αρκάς

“Η Θεά Αθηνά όπως την απέδωσαν οι Μεγάλοι Ζωγράφοι”

Η Θεά Αθηνά, όπως την φαντάστηκε ο μεγάλος λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος.

 

 

 

 

 

 

 

 

Πώς την φαντάστηκαν όμως άλλοι μεγάλοι ζωγράφοι;

Συνέχεια ανάγνωσης

“Οι 300 του Λεωνίδα- Η μάχη των Θερμοπυλών”


“Ένα πλαστικό ελάφι έξω απ΄ τη βουλή…”

Γύρω στα 60 ήτανε, ίσως και παραπάνω. Τι μπορεί να κινήσει έναν  εξηντάχρονο να φτιάχνει ένα μπαλόνι σε σχήμα ελαφιού ακροβατώντας πάνω σε ξυλοπόδαρα τρία μέτρα πάνω από  ένα μουτρωμένο παιδί;

Η μάνα με το ένα χέρι έγερνε τον πιτσιρίκο προς το μέρος της, σαν να περνούσε τρένο και μόλις πρόσεξε ότι στέκεται πάνω στις ράγες● με το άλλο   ψαχούλευε στην τσάντα  το πορτοφόλι, με την αφή να διακρίνει τα ψιλά – δεν βγάζουνε το πορτοφόλι σε κοινή θέα στην Ερμού –  (να δώσω ένα ευρώ; Μπα, πολλά είναι. Αυτός με την τρέλα του θαβγάζει τουλάχιστον 50 ευρώ την ημέρα. Με 50 ευρώ εγώ γεμίζω το ψυγείο για ένα μήνα. Τι λέω; Ούτε καν… Ποιος μου δίνει εμένα 1 ευρώ για 2 λεπτών παράσταση; Και τη Ρίτα  Χέιγουορθ  να κάνω και να μείνω μόνο με  ένα γάντι, μπροστά απ’ του  Ζάρα,  1 ευρώ δεν βγάζω. Κι έπειτα, και 20 λεπτά να ρίξω πώς θα το καταλάβει; Ίδιο ήχο δεν κάνουν 2 δεκάλεπτα ή 2 πενηντάλεπτα  στο τσίγκινο κουτάκι; Και να το καταλάβει, τι με νοιάζει; Μήπως θα τον ξαναδώ; Του χρόνου πάλι στην Ερμού, να  ‘μαστε καλά… Και έπειτα, όσα θέλεις δίνεις. Και όσα μπορείς. Άλλοι προσπερνούν και  όχι μόνο δεν του παραγγέλνουν μπαλόνι, αλλά ούτε που τον προσέχουν. Δεν έχουν βέβαια παιδιά. Ωραία είναι η Ερμού, αν δεν έχεις παιδιά…

Νά ‘μουν τώρα με τα κορίτσια να πίνουμε καφέ, με ένα σκουλαρίκι στη μύτη, το μάλλινο σμαραγδί σκούφο, που ντρέπομαι πια να φορέσω, και να διακόπτουν τις κουβέντες μας μηνύματα στο κινητό. «Τι σου γράφει, ρε; Τι θα του απαντήσεις; Όχι, αμέσως, βρε χαζή!!! Μην δείχνεις κρεμασμένη πάνω απ’ το κινητό!» Και τέτοια.

Πόσο λαχτάρησα έναν ρημαδοκαφέ με τις φίλες μου στον Πεζόδρομο της Ερμού. Αλλά, εδώ δεν προλαβαίνω να πάω στη Βεάκη που είναι κάτω απ’ το σπίτι μου. Μια βόλτα στην Ερμού. Μόνη μου καλύτερα. Κι ας μην αγοράσω τίποτα. Ούτε ένα σακουλάκι κάστανα, που λέει ο λόγος. Τι; 3 ευρώ 10 κάστανα;;;; Πόσο  βγαίνει δηλαδή το 1 κάστανο; Άντε πάλι αυτή η μέθοδος των τριών, που ορκιζόμουν ότι δεν θα μου χρειαστεί και ποτέ δεν την έμαθα. Τέλος πάντων, 3 ευρώ απ΄  ό,τι  θυμάμαι είναι  1022.25 δραχμές!!!!! Με 1000 δραχμές, όταν ήμουν φοιτήτρια είχα αγοράσει απ΄ την  Ερμού, από το Acrobat, συγκεκριμένα,  το θανατηφόρο μαύρο φόρεμα με τον μωβ σκίουρο στο μπούστο,  που άφησε 3 νεκρούς και  12 σοβαρά τραυματισμένους στην Ασκληπιού μέχρι να στρίψω Ιπποκράτους. Εκείνο το φόρεμα  δεν χάριζε κάστανα. Συνέχεια ανάγνωσης

“Η εφηβική ζωή στην Αρχαία Ρώμη”

Πώς ζούσε. άραγε, ένας 17χρονος  στην Αρχαία Ρώμη; Πώς ήταν η καθημερινότητά του; Δείτε την περιπετειώδη ζωή ενός φανταστικού ήρωα, του Λούκιου Ποπίδιου του Δεύτερου, ο οποίος ζει στη Ρώμη του 73 μ.Χ., δηλαδή περίπου 2000 χρόνια πριν. Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το έξοχο γοητευτικό μάθημα για τη ζωή ενός Ρωμαίου εφήβου.( με ελληνικούς υπότιτλους). Τι σημασία έχει αν είναι εκτός ύλης;

Χάρτες βυζαντινής περιόδου

Επιλέξτε τον χάρτη που χρειάζεστε:                                Χάρτες βυζαντινής περιόδου
Χάρτες της βυζαντινής αυτοκρατορίας από το 324 μ.Χ. ως το 1451 μ.Χ. 
Χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 324 μ.Χ. 
Χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 395 μ.Χ. 
Χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 527 μ.Χ. 
Χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 565 μ.Χ. 
Χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 632 μ.Χ. 

Χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1025 μ.Χ. 
Χάρτης του διαμελισμού του βυζαντίου μετά το 1204 

Χάρτης του διαμελισμού του βυζαντίου μετά το 1204 Με κίνηση 
Χάρτης με τις κατακτήσεις του Ιωάννη Βατάτζη 1222-1250 
Χάρτης με τις κατακτήσεις του Ιωάννη Β’ Ασάν, της Βουλγαρίας 1218-1241 
Χάρτης με τις κατακτήσεις του Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου 1258-1282 
Χάρτης με την εξέλιξη της αυτοκρατορίας της Νίκαιας από το 1204 ως το 1282 Με κίνηση 
Χάρτης με τις κατακτήσεις Θεόδωρου Αγγέλου 1215-1230 
Χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1270 μ.Χ.Χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1360 μ.Χ. 
Χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1451 μ.Χ.
Χάρτης εδαφικής εξέλιξης της βυζαντινής αυτοκρατορίας από το 324 ως το 1451 μ.Χ. Με κίνηση
Χάρτης με την εξάπλωση των Οθωμανών ως τα 1360 μ.Χ.Χάρτης με την εξάπλωση των Οθωμανών ως τα 1400 μ.Χ.

“Ακούστε!” Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Colorful aurora borealis sky night lights nature stars pretty colors amazing aurora borealis northern:
Ακούστε!
Αφού κάποιοι μας ανάβουνε τ’ αστέρια
δε θα πει ότι σε κάποιον χρειάζονται;
Δε θα πει ότι κάποιος τα θέλει;
Δε θα πει ότι κάποιος αυτά τ’ αποχρέματα
στην ψυχή του τα’ χει για μαργαριτάρια
κι ασθμαίνοντας
τρέχει μεσ’ στο μπουχό το μεσημέρι,
ορμάει ίσα στο θεό,
τρέμει μην άργησε,
κλαίει
φιλεί το φλεβιασμένο χέρι του θεού
παρακαλεί
το δίχως άλλο να’ χει τ’ αστέρι του!-
προσπέφτει κι ικετεύει
γιατί το άναστρο μαρτύριο δεν θα τ’ αντέξει!
Κι έπειτα 
φεύγει
με όλη τη φουρτούνα μέσα του
όμως γαλήνιος στην όψη.
Σε κάποιονε θα πει:
“Ωραία νιώθεις τώρα.
Άφοβα, ε;
-έτσι δεν είναι;”
Ακούστε!
Αφού κάποιοι μας ανάβουνε τ’ αστέρια
δε θα πει πως σε κάποιον χρειάζονται;
Δε θα πει το δίχως άλλο
κάθε βράδυ
πάνω από τις στέγες
ν’ ανάβει ένα έστω αστέρι;
Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Φόρτωση περισσότερων

This site is protected by wp-copyrightpro.com