“Τα τεχνητά άνθη”, Κ.Π. Καβάφης

 

Δεν θέλω τους αληθινούς ναρκίσσους — μηδέ κρίνοι
μ’ αρέσουν, μηδέ ρόδ’ αληθινά.
Τους τετριμμένους, τους κοινούς κήπους κοσμούν. Με δίνει
η σάρκα των πικρία, κούρασι, κι οδύνη —
τα κάλλη των βαρυούμαι τα φθαρτά.

Δώστε με άνθη τεχνητά — οι δόξες του τσινιού και του μετάλλου —
που δεν μαραίνονται και δεν σαπίζουν, με μορφές που δεν γερνούν.
Άνθη των εξαισίων κήπων ενός τόπου άλλου,
που Θεωρίες, και Pυθμοί, και Γνώσεις κατοικούν.

Άνθη αγαπώ από υαλί ή από χρυσό πλασμένα,
της Τέχνης της πιστής δώρα πιστά·
με χρώματ’ απ’ τα φυσικά πιο εύμορφα βαμμένα,
και με σεντέφι και με σμάλτο δουλευμένα,
με φύλλα και κλωνάρια ιδανικά.

Παίρνουν την χάρι των από σοφή κι αγνότατη Καλαισθησία·
Εάν δεν έχουν άρωμα, θα χύσουμ’ ευωδία,
θα κάψουμ’ εμπροστά των μύρα αισθηματικά.
μέσα στα χώματα δεν φύτρωσαν και μες στες λάσπες ρυπαρά.

ΠΑΡΑΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ

 
 ΠΑΡΑΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ
Παρατακτικοί σύνδεσμοι
 ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΟΜΟΙΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

α) Συμπλεκτικοί: και,
ούτε, μήτε
.
β) Διαζευκτικοί: ή, ή-ή, είτε, είτε-είτε, είτε-ή.
γ) Αντιθετικοί: αλλά, παρά, όμως, ωστόσο, ενώ, αν και, μόνο
(που), μα
(χρησιμοποιείται κυρίως στον προφορικό λόγο), εντούτοις,
μολαταύτα, εκεί που, (κι) έπειτα, εξάλλου, μάλιστα.

δ) Συμπερασματικοί: λοιπόν, ώστε, άρα, έτσι, που, έπειτα,
τότε, ύστερα, επομένως.

 Υποτακτικοί σύνδεσμοι :
ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΑΝΟΜΟΙΟΥΣ ΟΡΟΥΣ


α) Ειδικοί: ότι, πως, που.
β) Χρονικοί: όταν, σαν, ενώ, καθώς, κάθε που, αφού, αφότου,
πριν (να), μόλις, προτού, προτού, ώσπου, ωσότου, όσο που, εφόσον, άμα, εκεί που
(= μόλις), ευθύς ως.
γ) Αιτιολογικοί: επειδή, αφού, καθώς, διότι, μια και, μια που.
δ) Υποθετικοί: αν, εάν, (άμα, σαν).
ε) Τελικοί: να, για να.
στ) Αποτελεσματικοί: ώστε, ώστε να, έτσι που, που, (για
να).
ζ) Διστακτικοί ή ενδοιαστικοί: μη(ν), μήπως.
η) Εναντιωματικοί / παραχωρητικοί: αν και,
μολονότι, μόλο που, παρ’ όλο που, και που, και ας, και αν, και αν ακόμη, ακόμη
και αν, έστω και αν, παρ’ ότι,
ενώ, και που, και ας
 

 


                          

“Το κίτρινο κανώ”

Yellow Canoe, 2010
Ashley Bickerton –  Neo-Pop Art

Διαδραστικό Μουσείο βάζει τους επισκέπτες μέσα στα έργα Τέχνης



“Έρημη χώρα” Τόμας Στερνς Έλιοτ – Μετάφραση Γ. Σεφέρης

Φωτογραφία: Γιώργος Διγαλάκης

Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός,  γεννώντας 
Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας
Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας
Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές.

Ο χειμώνας μάς ζέσταινε, σκεπάζοντας
Τη γη με το χιόνι της λησμονιάς, θρέφοντας
Λίγη ζωή μ’ απόξερους βολβούς.

Ποιες ρίζες απλώνονται γρυπές, ποιοι κλώνοι δυναμώνουν
Μέσα στα πέτρινα τούτα σαρίδια; Γιέ του Ανθρώπου,
Να πεις, ή να μαντέψεις, δεν μπορείς, γιατί γνωρίζεις μόνο
Μια στοίβα σπασμένες εικόνες, όπου χτυπάει ο ήλιος,
Και δε σου δίνει σκέπη το πεθαμένο δέντρο, κι ο γρύλος ανακούφιση,
Κι η στεγνή πέτρα ήχο νερού.

Κείνο το λείψανο που φύτεψες στον κήπο σου τον άλλο χρόνο,
Άρχισε να βλασταίνει; Πες μου, θ’ ανθίσει εφέτο;

Τ.Σ. Έλιοτ, “Έρημη χώρα”, μτφρ. Γ. Σεφέρης

“Το ξέρω που για να επιτύχει κανείς” Κ. Π. Καβάφης

Tο ξέρω που για να επιτύχει κανείς στην ζωή, και για να
εμπνέει σεβασμό χρειάζεται σοβαρότης. Kαι όμως με είναι δύσκολο να είμαι
σοβαρός, και δεν εκτιμώ την σοβαρότητα.

  Aς εξηγηθώ καλλίτερα. Mε αρέσει στα σοβαρά μόνον η
σοβαρότης· δηλ. 1/2 ώρα, ή μια ώρα, ή δυο ή 3 ώρες σοβαρότητα την ημέρα. Συχνά
βέβαια και σχεδόν ολόκληρη μέρα σοβαρότητα.
  Άλλως, με αρέσουν τα χωρατά, η αστειότης, η ειρωνεία η
με ευφυή λόγια, το χαμπαγκάρισμα (humbugging).
     Aλλά δεν κάμνει.
     Δυσκολεύει τες δουλειές.
     Διότι ως επί το πλείστον έχεις να κάμνεις με
ζευζέκηδες και αμαθείς. Aυτοί δε είναι πάντοτε σοβαροί. Mούτρα, σέρια ζωωδώς·
πού να αστειευθούν· αφού δεν καταλαμβάνουν. Tα σέρ[ι]α τους μούτρα είναι
αντικατοπτρισμός. Όλα τα πράγματα είναι προβλήματα και δυσκολίες για την
αγραμματοσύνη τους και για την κουταμάρα τους, γιαυτό σαν βώδια και σαν πρόβατα
(τα ζώα έχουν σοβαρότατες φυσιογνωμίες) είναι περιχεμένη επάνω στα
χαρακτηριστικά τους η σοβαρότης.
     O αστείος άνθρωπος γενικώς περιφρονείται, τουλάχιστον
δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν σημαντικά, δεν εμπνέει πολλήν πεποίθησιν.
     Γι’ αυτό κ’ εγώ καταγίνομαι στους πολλούς να
παρουσιάζω σοβαρήν όψι. Hύρα πως μεγάλως με διευκολύνει τες υποθέσεις μου.
Eσωτερικώς γελώ και αστειεύομαι πολύ.
      
                                                                                               26.10.’08
                                                                         Σημειώματα ποιητικής και ηθικής

                   (Γ. Π. Σαββίδης, «Ανέκδοτα σημειώματα ποιητικής και ηθικής», Μικρά Καβαφικά, Β´, Ερμής, 1987)                   
                                    
               Γελοιογραφικό σκίτσο του Νίκου Παππά (1927)., στη Βιβλιογραφία Κ. Π. Καβάφη
  (1886-2000),
όπου διαβάζουμε και το ακόλουθο σχόλιο, αντλημένο από

               αναδημοσίευση του
σκίτσου σε  βιβλίου του Τίμου Μαλάνου: «Ο Καβάφης έχει εφιάλτες, 

         γιατί
πολλοί ετοίμαζαν βιβλία για το έργο του και φοβάται το περιεχόμενό τους»

Το υπνοδωμάτιο του ποιητή στην Αλεξάνδρεια, στην οδό Λέψιους 10

Η “Ιθάκη” του Κ. Π. Καβάφη σε κόμικς

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Ανδρέας Εμπειρίκος διαβάζει από την “Υψικάμινο”

Ο ποιητής διαβάζει τα ποιήματά του:
α. Παρουσία αγγέλων εντός ατμομηχανής
β. Έλυτρον
γ. Χειμερινά σταφύλια
δ. Ισπαχάν
ε. Θρυλικόν ανάκλιντρον
στ. Τριαντάφυλλα στο παράθυρο
ζ. Λέοντες ωρυόμενοι επί στήθους Παρθένου
η. Κλωστήριον νυκτερινής ανάπαυλας

 

Η Επέτειος – Edwin Dickinson

An Anniversary, 1921
Edwin Dickinson – Εξπρεσσιονισμός

Η ασπίδα του Αχιλλέα- Απόπειρες αναπαράστασης

Η ασπίδα που φιλοτέχνησε ο Ήφαιστος για τον Αχιλλέα περιγράφεται λεπτομερώς από τον Όμηρο στη
ραψωδία Σ. Η περιγραφή ξεκινά από το κέντρο της ασπίδας και κινείται προς τα έξω, από κύκλο σε κύκλο. Πάνω στην ασπίδα ο Θεός αναπαριστά ποικίλες όψεις της φύσης και σκηνές της ζωής.


 

Η ασπίδα προβάλλει και εξυμνεί  τη ζωή, που ο Αχιλλέας  αρνείται, για να κερδίσει τη δόξα, την υστεροφημία. Στην ασπίδα  αναπαρίστανται: 
  • Η γη, ο ουρανός και θάλασσα, ο ήλιος, το φεγγάρι και οι αστερισμοί (484-89)
  • «Δύο όμορφες πόλεις γεμάτες από ανθρώπους»: στη μία, ένας γάμος και μια
    δίκη λαμβάνουν μέρος (490-508), ενώ η άλλη, πολιορκείται από δύο
    στρατούς, όπου η ασπίδα δείχνει μια ενέδρα και μια μάχη (509 – 540) .
  • Ένα χωράφι που επανακαλλιεργείται για τρίτη φορά (541-549).
  • Η ιδιοκτησία ενός βασιλιά, όπου η συγκομιδή του αποκομίζεται (550-560).
  • Ένα αμπέλι που άνθρωποι μαζεύουν σταφύλια (561-572).
  • Μια «αγέλη  ζώων με ίσια κέρατα». O ταύρος που είναι μπροστά
    έχει δεχθεί επίθεση από ένα ζευγάρι άγριων λιονταριών και οι βοσκοί με τα
    σκυλιά τους, προσπαθούν να τα διώξουν μακριά (573-586).
  • Μια εικόνα από μια φάρμα προβάτων (587-589).
  • Μία σκηνή χορού, όπου νέοι άνδρες και γυναίκες χορεύουν (590-607).
  • Το μεγάλο ρεύμα του Ωκεανού (607-608).[3]  
Πολλές απόπειρες έχουν γίνει και γίνονται ακόμη να δημιουργηθεί με πρότυπο την
ομηρική περιγραφή ένα πιστό αντίγραφο, ένα ομοίωμα της ασπίδας του Αχιλλέα. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:

 


Shield of Achilles

 

'Achilles' shield', watercolor by Carlo Vincenti, 1959.
  • Δες κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον εδώ

Και στην ακόλουθη παρουσίαση θαύμασε τι μπορούν να δημιουργήσουν παιδιά νηπιαγωγείου με την καθοδήγηση της εμπνευσμένης δασκάλας τους:



Η ασπίδα του Αχιλλέα με τα μάτια των παιδιών! from nina kara on Vimeo.
Δες κι αυτό:

 


Φόρτωση περισσότερων

This site is protected by wp-copyrightpro.com