9 απλά βήματα πριν την αυτοπυρπόληση


1.Αν δεν έχεις μιλήσει με ηλεκτρολόγο αυτοκινήτων πάνω από πέντε λεπτά απαιτώντας να μην
αποκαλεί το συμπιεστή του κλιματιστικού «φαντάσου, Βάνα, ένα κουμπάκι»
2. Αν δεν έχεις αλλάξει λόγια βαριά με τον δασύτριχο μαραγκό από τη Δραπετσώνα για το ακριβοπληρωμένο μερεμέτι της κουζίνας σου που έμεινε μερεμέτι
3. Αν δεν έχεις οδηγήσει μόνη σου μέχρι το πλησιέστερο φαρμακείο, γιατί η γυάλινη κορνίζα είχε τη φιλοτιμία να σπάσει πάνω στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σου, ενώ ταυτόχρονα δίνεις κουράγιο στην ξενιτεμένη φίλη σου στο χάντς φρι

4. Αν δεν έχεις ρυθμίσει μόνη σου την κεραία, γιατί επιμένεις να έχεις αναλογικό σήμα, ανεβοκατεβαίνοντας τα σκαλιά ταράτσα-σαλόνι, σαλόνι-ταράτσα 27 φορές
5. Αν δεν έχεις εξοντώσει μόνη σου το βιονικό μαμούνι που σε καταδιώκει στη βεράντα, αναφωνώντας :«Ἁ! Για να σου πω… Δεν με ξέρεις καλά εμένανΕ.»
6. Αν δεν έχεις κουβαλήσει από το Σούπερ σαββατιάτικα τις προμήθειες μιας εβδομάδας με τα πόδια, γιατί το «φαντάσου, Βάνα, ένα κουμπάκι» τελικά «θέλει αλλαγή και θα βρούμε ένα ανταλλακτικό, βρε Βάνα μου, μη σε νοιάζει »
7. Αν δεν έχεις συντάξει μόνη σου τη φορολογική σου δήλωση,
8. Αν δεν έχεις αποκτήσει σχέση καυτού πάθους με την ξεχαρβαλωμένη πρίζα, το καμμένο ντουί, το χαλαρωμένο λαστιχάκι της βρύσης και τον μανιοκαταθλιπτικό εκτυπωτή,
9. Αν δεν έχεις σηκωθεί το χάραμα από ύποπτο θόρυβο, ψάχνοντας κάθιδρη το φακό μπρελόκ που αγόρασες απ΄ την Αντίπαρο, γιατί είχες πιει όλα τα σφηνάκια που σε κέρασαν και λυπήθηκες και τον πλανόδιο Λοκομόντο, φωνάζοντας ταυτόχρονα μέσα στο άδειο σπίτι: «Μιλτιάδη, πήγαινε να δεις!!!!», μπας και φοβηθεί ο κλέφτης, ενώ ο μόνος Μιλτιάδης που ξέρεις αναπαύεται από το 489 π.Χ.

τότε

δεν ξέρεις τι θα πει ζωή και πόσο κάνει η ανεξαρτησία…


 

 

 

 

Πάμε μια βόλτα στην σύγχρονη Κωνσταντινούπολη


Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ

The Prison Of The Ego, Luis Formaiano

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣΛέμε εμείς κι εννοούμε εγώ
λέμε εσύ κι εννοούμε πάλι εγώ
λέμε αυτός κι εννοούμε πάλι εγώ.
Στην ουσία μόνο με το εγώ
μπορούμε να εννοήσουμε
κάποιον άλλο.

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ «ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΟΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ»

Το διαστημόπλοιο, Φεντερίκο Ταβάν


Το διαστημόπλοιο

Αυτό
δεν είναι ένα παραμύθι
για παιδιά,
είναι μια αληθινή ιστορία
από τρελούς.
Στις δεκαοκτώ Αυγούστου
του ’82,
μόλις βγήκα από το νοσοκομείο,
κλείστηκα στην κάμαρη μου,
έβαλα δυο ντουλάπια
κι ένα κομοδίνο
μπρος στην πόρτα,
ύστερα ξάπλωσα στο κρεβάτι,
σαν αστροναύτης.

Έξω από την πόρτα
όλοι μου φώναζαν:
«Βγες! Βγες!»
«Όχι, όχι! Πετάω
με το διαστημόπλοιο,
μη μ’ ενοχλείτε,
εσείς είστε από έναν άλλο κόσμο»
Και περνούσαν οι ώρες…
Κι εγώ διασταύρωνα
αστέρια και γαλαξίες
και παράξενα πουλιά.
Ο καθρέφτης χρησίμευε ως μπουκαπόρτα
και το ταβάνι ως στερέωμα.
Και οι απέξω,
πολύ ανήσυχοι:
«Βγες! Βγες!
Ω, Θεέ μου, αυτός τρελάθηκε!»
Εγώ συνέχιζα να πετώ,
άλλα δυο χιλιάδες έτη φωτός
και θα έφτανα τον ήλιο.
Οι σκιές πάνω στους τοίχους
γίνονταν μετεωρίτες
και ο θόρυβος των αμαξιών
μετατρεπόταν σε βρυχηθμό του κινητήρα
του διαστημόπλοιου.
Και πέρασαν δυο μέρες…
«Βγες! Βγες!
Δεν θα φας εσύ;
Ω, Θεέ μου! Είναι τρελός!
Να γκρεμίσουμε την πόρτα!»
Όμως η πόρτα αντιστεκόταν.
Κι εγώ ψηλά,
ολοένα και πιο ψηλά!
Κι απέξω ένας μεγάλος σαματάς:
«Βγες! Βγες!
Μα τι κάνεις εκεί μέσα;
Άντε, έλα, καλέ μου!
Ω, Θεέ μου, είναι τρελός!»
«Παρατήστε με ήσυχο!
Είμαι στο διαστημόπλοιο.
Δραπετεύω
και τον κόσμο τον βλέπω μακριά
και τους ανθρώπους τόσους δα…»
Πέρασαν τρεις μέρες…
Παραβίασαν την πόρτα,
αναποδογύρισαν τα ντουλάπια
και το κομοδίνο.
Εγώ τους περίμενα κρυμμένος
κάτω από το κρεβάτι:
«Ω, ΘΕΕ ΜΟΥ!
ΚΑΤΕΦΘΑΣΑΝ
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!»
(Φεντερίκο Ταβάν)

Εγώ στη θέση σου, Χουάν Πικέρας

Εγώ στη θέση σου

 

Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα,
θα τηλεφωνούσα,
δεν θα έχανα χρόνο,
θα μου έλεγα ναι.
Δεν θα είχα ενδοιασμούς,
θα δραπέτευα.
Θα έδινα αυτό που έχεις,
αυτό που έχω,
για να έχω αυτό που δίνεις,
αυτό που θα μου έδινες.
Θα τραβούσα τα μαλλιά μου,
θα έκλαιγα από ηδονή,
θα τραγουδούσα ξυπόλυτη,
θα χόρευα,
θα έβαζα στον Φλεβάρη ένα ήλιο Αυγούστου,
θα πέθαινα από ευχαρίστηση,
δεν θα μπορούσα κανέναν αλλά αυτόν τον έρωτα,
θα εφεύρισκα ονόματα και ρήματα καινούρια,
θα έτρεμα από φόβο μπρος στην αμφιβολία
πως υπήρξε μόνο ένα όνειρο,
θα έφευγα για πάντα από σένα,
από εκεί,
μαζί μου.
Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα.
Θα μου έλεγα ναι,
θα μου έλειπε χρόνος για να τρέξω μέχρι τα χέρια μου,
ή τουλάχιστον, ξέρω εγώ,
θα απαντούσα στα μηνύματά μου,
στις απόπειρές μου να μάθω τι τρέχει με σένα,
θα μου τηλεφωνούσα,
τι θα γίνει με μας,
θα μου έδινα ένα σημείο ζωής,
εγώ στη θέση σου.

Φόρτωση περισσότερων

This site is protected by wp-copyrightpro.com