The silk in the cocoon on blackbackground.

Α. Ανάλυση κειμένου

Εισαγωγικές επισημάνσεις

Ο «Μεταξοσκώληκας» είναι μια από τις αλληγορικές ιστορίες με ήρωες- ζώα, που περιλαμβάνονται στη συλλογή του Ματσόουρεκ «Ζωολογία». Το βιβλίο  αυτό που  κυκλοφόρησε το 1962 και  μεταφράστηκε στα ελληνικά το 1984 από τον Σπύρο Τσακνιά, ακολουθεί τις πανάρχαιες ηθοπλαστικές διηγήσεις, με ήρωες ζώα, όπως αυτές που καλλιέργησε  ο Αίσωπος. Ο Ματσόουρεκ αποδίδει, όπως  και ο Αίσωπος, στα ζώα ανθρώπινες ιδιότητες, προτερήματα και ελαττώματα, ασχολίες και πάθη. Η διαφορά του όμως από τον  αρχαίο ομότεχνό του είναι ότι με τις διηγήσεις του δεν αποβλέπει μόνο στην ηθική βελτίωση του αναγνώστη. Πρόθεσή του είναι να μεταδώσει ένα κοινωνικό μήνυμα, να  αναδείξει τον παραλογισμό της καταναλωτικής κοινωνίας, που αποθεώνει τους μεταπράτες  και απαξιώνει το πιο δημιουργικό κομμάτι της κοινωνίας, την εργατική τάξη. Διαφοροποιείται επίσης από τον αρχαίο παραμυθά και ως προς τον τρόπο, με τον οποίο σχολιάζει τα σημαντικά κοινωνικά προβλήματα της εποχής του. Διαλέγει το δρόμο της σάτιρας , το σαρκασμό και την ειρωνεία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Φωτογραφία: Γιώργος Διγαλάκης

Πριν σου φανερωθεί η καλοσύνη
πρέπει να χάσεις ό,τι έχεις
ένας πολτός το μέλλον σου να γίνει
όπως το αλάτι μέσα στη σουπίτσα
ό,τι κι αν πρώτα έσφιγγες στη χούφτα
ό,τι κι αν πρώτα μάζευες στην άκρη
όλα να γίνουν θρυψαλάκια πρέπει
-έτσι θα μάθεις το φρικτό τοπίο
ανάμεσα στην καλοσύνη και την καλοσύνη.
Έτσι που τρέχεις κι όλο τρέχεις
νομίζεις πως το λεωφορείο δε θα σταματήσει
όλοι θα μασουλάνε τα μπουρίτος
κι απ’ το παράθυρο θα φεύγει το τοπίο.

Πριν διδαχτείς την τρυφερή βαρύτητα της καλοσύνης
πρέπει να δεις νεκρό τον Ινδιάνο
μες στο λευκό του πόντσο στη γωνία
να καταλάβεις πως κι αυτός πριν από σένα
ήτανε κάποιος σαν εσένα, ίδιος
της νύχτας ταξιδιώτης όλος σχέδια ,
με την ανάσα του την τελευταία ν’ ανασαίνει.

Πριν νιώσεις τι βαθειά είν’ η καλοσύνη
πρέπει να ξέρεις ότι ίδιο βάθος έχει η λύπη
πρέπει αχάραγα να την καλημερίσεις
να της μιλήσεις μέχρι η φωνή σου
γίνει ηχείο για όλους τους θλιμμένους.

Όταν αυτό που νιώθουν νιώσεις
αυτή την καλοσύνη θα κρατάς στο χέρι
αυτή η καλοσύνη θα σου δένει τα κορδόνια
και για τον επιούσιο θα σε σπρώχνει έξω.
Αυτή η καλοσύνη θα προβάλλει
μες στο μεγάλο αγριεμένο πλήθος,
αυτή θα σου μιλάει, θα σου λέει
«Εγώ είμαι, πάμε, έλα, βιάσου»
-σαν μια σκιά ή σαν μια φίλη θα ‘ναι.

Μετάφραση: Γλυκερία Μπασδέκη

Πιστεύω

Ἡ Ἀγάπη, μόνο, βαστάζει ὅλα τὰ φορτία.
Μπορῶ νὰ βαστάζω ὅλα τὰ φορτία.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ μέγα φορτίο!
Ἡ Ἀγάπη σηκώνει τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.
Μπορῶ νὰ σηκώνω τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.
Ἡ Ἀγάπη ὑπομένει τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Μπορῶ νὰ ὑπομένω τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ πυρά!
Ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὸ θαῦμα.

Συνέχεια ανάγνωσης